سلام

برای جمعه پیش هماهنگ کرده بودیم که بریم باغ خواهر بزرگه و تا عصر شنبه یعنی عید غدیر اونجا باشیم..

۶ صبح جمعه که ساعتو برای حمام کوک کرده بودم.. اول نت روشن کردم که دیدم خواهر دومی خبر جنگ داده!! خیلی نگران و دپرس شدیم و تو گروه گفتیم باغو بیخیال دیگه حس رفتن نداریم که خواهر بزرگه گفت الا بلا باید بیاین اعصابمون خورد شد تنها باشیم دق می‌کنیم! رفتیم اونجا ولی همه دمغ بودیم و همش اخبار چک می کردیم..

شنبه افه بهم‌ زنگ زد و اعصابش از داداشم خورد بود و مثلا زنگ‌زد درد و دل کنه.. داداش من خیلییییی متعصبانه طرفدار ج ا هست و همون صبح که میفهمه فرمانده ها رو زدن.. افه میگه به قدری این زده تو سر خودش و بلند گریه میکرده که مامانتون مرد!! ندیدم اونطوری بزنه تو سر و صورت خودش.. و تاکید کرد که جوش زدن هم براش خوب نیست باز کار میده دست خودش!!

راستش هنوز روزهای اول بود و ما هم میترسیدیم که شهر ما هم بمباران شه هرچند من که وارد نیستم ولی اکثریت میگفتن موشک های اسرائیل به اینجا نمیرسه! غزل همش می گفت کوله آماده کن که اگه اینجام خطری شد بریم باغ غضنفر ! اونجام که خداروشکر جز آغل گوسفند و مرغ چیزی نداره و اگه میرفتیم باید چادر میزدیم..

بمیرم برای شماهایی که مجبور شدین خونه زندگی هاتونو آرامشتونو بزارین و از روی اجبار برین جای امن تر.. خدایی خیلی خیلی شرایط سختی هست و امیدوارم خیلی زیاد اذیت نشده باشین.

بعد هم‌ که دیگه نت ها قطع شد و مثل گیج و منگ ها هیچ کانالی برای اخبار نداشتیم‌و کلافه بودم و ازین و اون جریانو میپرسیدم و با ترس ولرز‌میومدم کار.. تا اینکه اینجام ناامن شد و هرروز با ترس و لرز سراغ داداش هام که خونه هاشون نزدیکتر به صداها بودو می گرفتیم..

تا اینکه یکروز داداش کوچیکه زنگ زد و گفت حالم دوباره بد شده .. بیا خونمون که اگر نصف شب مجبور شدم اورژانسی بستری شم پیش بچه ها باشی!..

بله دیگه با شوکی که سر اخبار جنگ بهش وارد شد و سنگینی وسایلی که تو اسباب کشی دو هفنه قبلش جابجا کرده بود.. مجدد خونریزی های داخلی روده ش شروع شده بود و ضعف شدید داشت.. با ترس رسیدم خونشون و هر چی زورش کردم همون لحظه بریم بیمارستان گوش نکرد و گفت نمیشه یک مقدار پول تو کارتم هست که از ترس هکرها کارتمو مسدود کردم .. فردا اول وقت باید برم بانک که اگر بستری بودنم طول کشید پول داشته باشیم!

طرف شب که شد پدافندها روشن شدن و منی که اولین بار بود این صداهارو از نزدیک میشنیدم؛ قیافه ترسناکم دیدنی بود و افه و داداشم بهم میخندیدن! داداش بزرگه هم رسید که اگه لازم شد بریم بیمارستان همراه باشه..

من رفته بودم که شب پیش بچه ها بمونم تا نترسن!! ولی اونقدر خودم ترسوام که به داداش بزرگه گفتم اگه تو میمونی من با بچه ها برم خونه خودمون و چندروز اونجا مراقبشون باشم تا شمام به کارای بیمارستان برسین!...

بچه ها رو آماده کردم و راه افتادیم همینکه رسیدیم سر کوچشون دوباره صداهای وحشتناک پدافندها شروع شد. دقیقا جای بیمارستان ۱۷ شهریور بودیم که انگار روی سر ما بودن!! قلبم اومد تو دهنم و از طرفی نگران غزل بودم که با دوستش بیرون بود.. دیگه تا برسیم خونه مردم و زنده شدم..

این جنگ مثل کابوس بود و درسته اینجا خرابی نداشتیم ولی واقعا هرلحظه غصه شماهایی که تو دل جنگ بودینو میخوردم.. امیدوارم حال همگی تون خوب باشه و به سلامت برگردین خونه هاتون.. اگرم به هر دلیلی خونتون موندین باید بگم ایول دارین و خیلی شجاعید آفرین.. خدا خودش همتونو حفظ کنه..

حالا اسرائیل و موشک هاش به کنار...فقط می گفتن امنیت داریم پس اینهمه خرابکار و جاسوس داخلی که تو کشور و شهرهامون ریخته از کجا سبز شدن؟؟ قطعا که حتما موضوع های مهمتر!!!!!! از اهمیت بیشتری برخوردار بوده که حواس ها پرت اونها شده و این خرابکارها به راحتی اومدن تو شهرهامون و بقول خودشون با عینک دودی و سامسونیت بزرگ و یا پیک موتوری دارن تو ایرانمون و بین هموطنانمون زندگی می کنن؟!