همه جا تو رای گیری ها برد با اکثریت آراست و خب بالطبع اقلیت باید راه بیان؛ ولی تو مجتمع ما مثل دیشب 20 نفر بودیم و زورمون به دو نفر نرسید و دوباره حرف شد حرف همون دو نفر همیشه مخالف!

طفلی به سرایدار جوونمون که با زن و بچش تو مجتمع زندگی میکرد ماهانه فقط یک و پونصد حقوق میدادیم و مزیتش این بود که خونه سرد و بدرد نخور تو حیاطو که زندگی میکرد اجاره نمیداد..

همین ناراضی ها انقدر نق زدن و از کارش ایراد گرفتن که بیچاره گفت دیگه نمیتونم توهین بعضیارو تحمل کنم و رفت..

یعنی انصافا با روزی 50 هزار تومن حقوق هرروز سطل های زباله و بازیافتهارو میبرد بیرون. هرروز به باغچه ها آب میداد و جلوی درب ورودی و پارکینگ همیشه تمیز و بلوک ها هم هرروز نوبت یک بلوک بود( کلا 4 بلوک)

یعنی طوری بود که برق میفتاد رو سنگ راه پله ولی خب بعضیا خیعععلی بی انصافن.. چطور راضی میشن یک نفرو از نون خوردن بندازن؟

حالا هرچی دنبال نظافتچی میگردیم ففط برای یک روز کاری تو اون 4 بلوک و پارکینگ 600 میگیرن.. یعنی حقوق مثلا 16 روز اون بنده خدا سرایدار قبلیو تو یک روز میگیرن..

دیشب جلسه بود و منم از خیریه یک سرایدار دیگه با همون امکانات پیدا کردم و همه راضی بودن غیر همون دو نفر و آخر هم برنده ی میدون شدن!!

با وجودیکه از نظر ظاهر مجتمع مرتب و سرسبزی داریم ولی همیشه میگم آدم ی خونه ویلایی حتی قدیمی داشته باشه واقعا ارزش داره به زندگی تو بهترین مجتمع ها و جایی که مجبوری فرهنگ آپارتمان نشینی رعایت کنی در حالیکه خیلی ها این شعورو ندارن.. شعور فرهنگ آپارتمان نشینی